Serdecznie Witamy!

Niemiecki Federalny Komitet Ekumeniczny Azyl w Kościele

Informacje ogólne

Co oznacza »Azyl w Kościele«?

»Azyl w Kościele« to akcja udzielania schronienia na czas określony uciekinierom bez legalnego zezwolenia na pobyt, którym deportacja do kraju pochodzenia grozi torturami i śmiercią, względnie zagrażają im tam nieludzkie warunki życia. W czasie udzielonego azylu przebadane zostają wszelkie kwestie prawne, socjalne i humanitarne. W wielu przypadkach udaje się udowodnić, że decyzje podjęte przez urzędy muszą być ponownie rozpatrzone, a nowy proces o azyl niesie nadzieję na jego pomyślny wynik.

Kto doradza parafiom?

Liczne organizacje kościelne oraz biskupstwa mają swoich pełnomocników do spraw uciekinierów i migrantów lub biura parafialne do spraw uciekinierów. Współpracują z nimi kościelne punkty informacyjne, Biuro ds. Migracji Caritasu lub diakonijne oraz lokalne koła kościelne o nazwie »Azyl«. Zainteresowana parafia może się do tych poradni zwrócić; pracują one na etatach lub społecznie. Nawiązanie kontaktu umożliwia im Niemiecki Komitet Federalny »Azyl w Kościele«.

Jakie są oczekiwania wobec parafii?

Parafia udostępnia pomieszczenia (pokoje z możliwością gotowania i sanitariaty) oraz środki do życia (żywność, ewentualnie odzież), a następnie mobilizuje krąg wspierających, który odciąża zarząd kościoła i pracowników kościelnych, pomagając uciekinierom w organizowaniu spraw codziennych. Parafia pomaga również uciekinierom zorganizować sobie czas pobytu, znajdując dla nich sensowne zajęcia.

Czego nie oczekuje się od parafii?

Z pewnością dobrze jest, jeżeli pastor lub inni pracownicy etatowi zajmą się sprawami prawnymi (rozmowy z adwokatami i urzędami), ale możliwe jest również przekazanie tej opieki – na czas trwania procedury o azyl – poradniom. Również finansowanie działalności »Azylu w Kościele« nie jest jedynie sprawą parafii.

Z jakich środków finansowany jest »Azyl w Kościele«?

Działalność »Azylu w Kościele« finansowana jest z darów pieniężnych. Dary te pochodzą – o ile to możliwe – od parafian względnie od sąsiednich parafii. Lokalne koła »Azylu w Kościele« dysponują również po części funduszami pochodzącymi z darów pieniężnych, a więc także z tego źródła można uzyskać potrzebne środki.

Jak długo trwa azyl kościelny?

Parafia musi zdawać sobie z tego sprawę, że azyl w kościele może potrwać dłużej niż kilka dni. Może to być bowiem kilka tygodni, a nawet kilka miesięcy. Warto więc sporządzić plan na taki czas azylu.

Czy »Azyl w Kościele« to sprawa publiczna?

Z reguły upowszechnienie wiadomości o azylu kościelnym może przyczynić się do ochrony osób szukających schronienia przed działaniami ze strony państwa oraz wskazać niedociągnięcia w procedurze, jak i w prawie do azylu. Dlatego popularyzowanie »Azylu w Kościele« ma sens. Jednakże w poszczególnych przypadkach bardziej sensowne może być potajemne udzielanie takiego azylu, o czym dopiero po zakończeniu procesu będzie można mówić publicznie, np. w mediach. Niezależnie od tego, czy udzielono schronienia publicznie czy »po cichu« urzędy, powinny być jednkak o tym poinformowane.

Czy »Azyl w Kościele« jest zawsze akcją kończącą się pomyślnie?

Badania Federalnego Komitetu »Azyl w Kościele« z lat 1996 i 2001 wykazały, że w 75% przypadków znaleziono pozytywne rozwiązania, które uchroniły uciekinierów przed niehumanitarnymi działaniami oraz niebezpieczeństwem dla ich życia.

Myśli przewodnie »Azylu w Kościele«

Parafie kościołów udzielających azylu angażują się po stronie ludzi, którym na skutek deportacji może grozić niebezpieczeństwo dla ich ciała, życia lub wolności, a także nieludzkie warunki socjalne, co jest nie do przyjęcia.

Starają się realizować zawarte w konstytucji państwa prawo do obrony godności ludzkiej, wolności i ochrony ciała.

Stają między urzędami, które odpowiedzialne są za egzekwowanie przepisów i dokonywanie deportacji a uciekinierami. Celem jest zyskanie czasu na dalsze negocjacje, na wyczerpanie wszelkich środków prawnych do starannego przebadania uprawnień do skorzystania z prawa do ochrony oraz zapewnienia obiektywnego procesu (intercessio).

Gwarantują zwykle swoje poparcie publicznie i zawsze bez użycia siły. Nie stosują bezprawia, tzn. państwo może w każdej chwili wkroczyć i dokonać deportacji. Parafie te angażują media, by chronić uciekinierów i stworzyć warunki dla transparentnych, obiektywnych procesów, w których prezentować mogą swoje racje dotyczące danego przypadku w sposób odpowiedzialny i zgodny z ich sumieniem.

Wzbudzając publiczne zainteresowanie sygnalizują, że udzielenie ochrony ze strony parafii jest jednocześnie próbą realizacji bardziej sprawiedliwej polityki azylowej.

Azyl kościelny jest ostatnią możliwością (ultima ratio) ze strony parafii udzielenia uciekinierom pomocy na czas ograniczony i uzyskania dla nich ostatniej szansy gwarantowanej przez państwo – szczegółowego zbadania ich sprawy.